5 en 6 maart / Nederlands
Woensdag zijn we naar onze volgende gastgemeente vertrokken. Een kleine baptistengemeente (ca. 30 leden) in een ander gedeelte van Tomsk. Na de kennismaking zijn een aantal mensen de straat op te gaan om te flyeren, ik heb samen met een van de anderen gekookt.
’s Avonds hebben we een bijeenkomst bezocht van een aantal studentes. Deze studentes doen vrijwilligerswerk in een weeshuis (een ander dan wij bezocht hebben). Ze ontmoeten elkaar één keer per week om bij te praten, voor elkaar te bidden en hun activiteiten voor het weeshuis door te spreken en te plannen. Een van de deelneemsters is zelf in een weeshuis opgegroeid, erg interessant om te horen hoe het leven daar is. Mij werd gevraagd hoe weeshuizen in Nederland zijn. Maar wat doen wij eigenlijk met onze wezen? Ik wist het niet en moest het antwoord dus schuldig blijven.
Aan het einde van de avond kennis gemaakt met ons gastgezin: een Koreaans gezin, ze wonen al zo’n 14 jaar in Siberië. En ze spreken een beetje Engels, kan ik me eindelijk weer eens zonder tolk verstaanbaar maken.
Donderdag zou onze vrije dag zijn, maar onze gastheer vroeg of ik tijdens zijn les op de universiteit (hij geeft Koreaans) wat over mezelf wilde vertellen. Waar ik me al nerveus maakte voor een collegezaal vol studenten, bleek het te gaan om twee alleraardigste dames. Een heel leuk gesprek, waarbij mijn tolk zomaar een uurtje vrij had.
Vanmiddag hebben we de toerist uitgehangen en de hoogtepunten van Tomsk bezocht. Zie foto’s. Daarna zijn we teruggegaan naar de baptistenkerk, hebben daar thee gedronken, en vanavond heb ik echte Russische borsjt gegeten. Jummie!
Ik vroeg me af, hoe is het met de kou gesteld, sneeuw dat zie ik op de foto's maar voelt het ook koud, word daar ook geschaatst of gewintersport? Xx
Mooi om je verhalen te lezen. Als pleegmoeder wilde ik gelijk even reageren op de vraag wat we in Nederland met wezen doen. Het ideaal vanuit hulpverlening is dat een kind dan binnen de (bredere) familie opgroeit. Kan dat niet, dan in een pleeggezin, waar het eventueel ook later geadopteerd kan worden. Tehuizen zijn eigenlijk voor wezen en anderen kinderen pas aan de orde wanneer er geen pleeggezinnen beschikbaar zijn, of wanneer om wat voor reden dan ook het voor een kind echt niet haalbaar is om in een gezin te wonen. Dus...mocht je nog een keer in een gesprek er over komen. Dan ben ik wel nieuwsgierig of er daar ook pleeggezinnen zijn!
Nog een goede gezegende tijd gewenst, met veel mooie ontmoetingen.
groetjes Ruth Penning (NEM)