9 en 10 maart

Op zondag zijn we weer naar de samenkomst in de baptistengemeente geweest en aansluitend verhuisd naar een gastgezin in Melnikovo, een dorp op ongeveer een uur rijden van Tomsk. De rest van de zondag was rustdag.

’s Ochtends heb ik een ouder gemeentelid dolgelukkig mogen maken door een paar minuten in het Duits met haar te praten. Zij heeft een gedeelte van haar jeugd in Duitsland gewoond, maar heeft nergens de mogelijkheid nog Duits te praten. Wat is er soms toch ongelooflijk weinig voor nodig om iemand gelukkig te maken J

Maandagochtend zijn we naar Barbarykino (of daar in de buurt) gegaan, een klein dorp waar we de kinderen uitgenodigd hadden voor een spelletjesmiddag. We hadden daar de zaal van een soort buurthuis tot onze beschikking, een zaal waar je echt triest van wordt: al het meubilair is ingestort of staat op instorten, afbladderende verf op muren en plafonds, toilet in een houten keetje buiten. Maar de kinderen vonden het leuk, en dat is het belangrijkste.

Na afloop hebben we een arm gezin bezocht, zij wonen in een traditioneel houten huis en delen dat met drie volwassenen, diverse kinderen (plus eentje op komst) en verschillende huis- en erfdieren. Het enige dat ze hebben is ongeveer het huis en de kleding die ze dragen. En toch staat er een heerlijke maaltijd op je te wachten als je binnenkomt: soep, aardappelpuree, diverse salades, vlees. En weigeren is niet netjes. Ik ben voor de soep gegaan, die was heerlijk.

Terug in Melnikovo hebben we gegeten bij de vrouw die daar de baptistenkerk met eraan verbonden rehab/afkickcentrum heeft opgezet.