Antwoorden

12 maart 2014 - Novosibirsk, Rusland

Voorlopig even genoeg reisverslagen geschreven, het is steeds weer leuk om jullie reacties te lezen. En nu ook hoog tijd om de vragen uit jullie reacties te beantwoorden:

 

Nee, Danny, ik heb Poetin nog niet gezien. Ik blijf naar hem uitkijken.

Lex en Emmy, ook bij -10 loop ik nog zonder jas, wel met vest aan. Dat is, als ik de kans krijg. Mijn teamleden lopen steeds te klagen dat ze het koud krijgen als ze mij zien, dus doe ik zo nu en dan om hun te plezieren mijn jas maar aan. Overigens hebben ze na een dag of drie opgegeven mij zover te krijgen dat ik een jas aantrek en muts opzet. Ze kijken me nu nog slechts medelijdend aan.

Jos, Henriëtte, we zijn steeds ondergebracht in gastgezinnen. De eerste 4 nachten bij een jong gezin (4 kinderen onder de 6 jaar) in een zelfgebouwde, vrijstaande woning in een buitenwijk van Tomsk. Ons tweede gezin was van Koreaanse afkomst, zo’n 14 jaar geleden naar Rusland gekomen. Ze hebben drie kinderen waarvan twee nog thuis wonen, en wonen op de 6e verdieping (met lift) van een flatgebouw in Tomsk. Ons derde gastgezin was een alleenstaande moeder met twee kinderen (ongeveer 10 en 21) in een flatgebouw 4e verdieping (zonder lift) in Melnikovo.
Aan de eerste woning moest nog het een en ander gebeuren, de beide flats waren hard aan een opknapbeurt toe. Althans, volgens onze Nederlandse maatstaven.
En inmiddels zijn we (wat betreft OM) uitgereisd en terug op de basis in Novosibirsk. Dit zijn twee royale eengezinswoningen die met een tunnel met elkaar zijn verbonden, ik heb hier een eenpersoons gastenkamer.
Russen zijn doodsbang dat ze ziek worden en stoken daarom flink. De temperatuur binnenshuis is gemiddeld zo’n 23 graden. Helaas ook in de slaapkamers en je kunt niet overal een raam open of een verwarming uit zetten.

Ja, Leo, dit is een heel bijzonder avontuur. Ik kom de komende zomer vast wel een keer bij je in de buurt tijdens een vaarweekend en kom je er dan graag alles over vertellen.

De kou valt een beetje tegen, Caroline. Het had van mij een stuk kouder mogen zijn. De meeste dagen is het best zonnig en dan vind ik dat je best zonder dikke jas, muts, sjaal, handschoenen buiten kunt lopen. Overigens zijn de Russen het daarin niet helemaal met mij eens. Voor elke stap die zij buiten de deur zetten gaan in ieder geval de muts en de dikke jas aan. Bij wat meer stappen ook de handschoenen. Sjaals heb ik niet zo heel veel gesignaleerd. Een paar dagen was het grauw en winderig. Toen was ik toch wel blij dat mijn dikke jas achterin de auto lag, zodat ik er ook eens als een echte Rus bij kon lopen. Ik heb mensen met ski’s en snowboards zien lopen en mijn teamgenoten hebben geschaatst. Deze activiteiten kennen ze hier trouwens ook.

Dank voor je uitgebreide toelichting, Ruth. Helaas heb ik nog niet uit kunnen vinden of hier ook zoiets als pleeggezinnen bestaan.

Het kleintje was een poging tot een pop, Dieneke, maar vanwege de slechte kwaliteit van de sneeuw (ik lijk de NS wel) heeft hij een beetje een eendachtig uiterlijk gekregen. Bij de andere heb ik hulp gekregen van een van de teamgenoten, duidelijk iemand met meer ervaring op dat gebied.

3 Reacties

  1. Laura:
    12 maart 2014
    Helaas geen antwoord op de vraag of je mijn ex-collega Maxim bent tegengekomen met z'n vrouw die een paar woorden Nederlands spreken.... Maar de gegeven antwoorden zijn ook veel interessanter. Ik weet alleen natuurlijk niet wat Ruth heeft geantwoord, dus je mag me bijpraten als je weer terug bent!
  2. Laura:
    12 maart 2014
    Oeps antwoord al gevonden.... solly
  3. Ymkje Kuipers:
    15 maart 2014
    Volgens mij heb ik je collega nog niet tegengekomen, maar het kan natuurlijk zijn dat ze mij niet herkend hebben. En ik verblijf nog een hele week in heerlijk koel Rusland. Kansen genoeg dus nog.